Lammert; dorpshistoricus, sitebeheerder, buurman, ..

‘Efkes weromsjen’, de pagina in dorpskrant ‘De Raaptepper’ met het leukste oude dorpsnieuws, opgetekend door Lammert Sloothaak. ‘Efkes weromsjen’ zijn woorden die nu op hem van toepassing zijn, daarom deze editie van zijn buurman..

Katlijk is haar officieuze dorpshistoricus kwijtgeraakt, een beheerder van Katlijk-site, dorpsfotograaf, dorpsgenoot, buurtgenoot, muziekman, fan van de ‘Bintangs’, buurman, vriend, echtgenoot, vader, grootvader, enzovoort. Allen zullen hun weg moeten gaan vervolgen zonder Lammert Sloothaak.

Toen ik als zevenjarige in Katlijk kwam wonen 'op it âlde stee fan pake Foppes' was Hylke Krekt onze 'buurman links'. Nou ja "buurman", eerst nog een stuk bos en dan nog het weiland van 'âlde Kamminga'. Een paar jaar later werd dat huis verkocht en kregen we nieuwe buren; de familie Sloothaak. Vast aardige mensen hoor, maar ze waren voor mijn gevoel bijna even oud als mijn ouders en op die leeftijd zijn dat natuurlijk "âlde lju" en had ik weinig contact met ze. In de jaren daarna sprak ik ze wel eens, maar bleef het meestal bij een vriendelijke groet.

Tot wij mijn ouderlijk huis in 2016 kochten, toen werden Lammert en Roelie opnieuw buren! En zoals met alles, is alles relatief, dus ook het leeftijdsverschil was een stuk kleiner geworden. Onze (terug)komst naar 'de Heidehippers' voelde als een warm bad. En daar heeft de familie Sloothaak zeer zeker aan bijgedragen. 'Efkes in praatsje, ris in bierke' en zo nu en dan eens "op de praatstoel". Mijn groter wordende interesse in de geschiedenis van mijn familie en "mijn dorp" Katlijk bleek meteen een populair onderwerp bij Lammert, dus als ik dan eens even aan de wandel ging met de hond en zei "ik gean ek efkes by Lammert del hjer", dan zei Carla "oan’t moarn hè!".

Wat een prachtige schat aan dorpsgeschiedenis lag daar voor mijn gevoel stof te vangen! Nu schreef Lammert natuurlijk al jaren met enige regelmaat een "Efkes weromsjen", maar er lag zoveel méér! Wilde ideeën borrelden al op, ik heb vele duizenden foto's in eigen archief en van m'n vader. En ik zocht al eens naar een systeem om dat te organiseren.. iets "panklaar" kon ik niet vinden, wat nu als ik iets ging maken waar vooral ook zijn archief van en voor het dorp mee ontsloten zou kunnen worden? In 2017 werden we beiden gevraagd om de Katlijk website nieuw leven in te blazen. Dat was een schot in de roos en die samenwerking is al die tijd geweldig geweest.. en ook een mooie opmaat naar dat "ultime doel", ontsluiting van die dorpshistorie!

Eind september vorig jaar vroeg ik of hij de vrije dagen van van't zomer nu aan het opnemen was. Dat was 't niet, helaas. Hij moest rustig aan doen omdat bij een controle voor wat anders een zwak punt bij z'n hart was ontdekt. En zolang er op de zware operatie gewacht moest worden, hij zich niet mocht inspannen. De eerste donderdag in maart was 't zo ver. De operatie was goed verlopen, maar de dag er op kwam het verschrikkelijke bericht dat er grote complicaties waren opgetreden..

Nooit meer "Maak jij de foto's? Doe ik m'n best op een verhaaltje."
Nooit meer "Hey ga je mee, daar even heen om.."
Nooit meer "do has't dat sa dien op'e side, mar..."
Nooit meer "Heb je daar ook nog een foto van, van toen.."
Nooit meer even klieren, "ah juh, skiet eintsje, we kinne wol op'e fyts" (slechts eens per jaar..)
Nooit meer een avond een boom opzetten over een "Ketliker (histoarysk) ûnderwerp".
Nooit meer bij Lammert langs voor m’n favoriete onderdeel van de Heidehipper-PubQuiz..

Nooit meer.., niet wéér.., het is niet eerlijk..

Eesger


Zoals met de meeste mensen die een camera beet hebben, staan ze zelf vaak niet op de gevoelige plaat. Het was even zoeken, maar ik kon er toch nog wel een paar vinden; disse kear bin’st do oan’e beurt jonge!