"Hey, hoi, hoe is it mei jim?" Sa soe Bertus wol size.
"By it Flaeijelfeest sei er tsjin de kameraman fan Omrop Fryslan: "Ik haw hjir wol 18 jier net mear west, want doe haw ik myn frou ferlern". Wérop de kameraman antwurde: "Mar hierder dan?" "Ja wis, hierder al! Want feeste dat koene wy wol! En in 'Tapke' no!" Sa wie Bertus op 'e tillefyzje te sjen - yn it filmke fan "Hea". Vlak voordat z'n vrouw Anna stierf leerde zij hem nog eten koken. Samen liepen ze nog één keer het bospad langs.. daarna overleed ze. Hij miste haar. Bertus was al oud, toch hij wilde graag 100 worden.
Vanaf z'n dertigste was hij al boer op de boerderij in Katlijk. Hij bleef lang vrijgezel en dat klinkt sai maar zo was het niet! Want hij genoot van het vrije leven. Hy brocht geregeld in famke thús. Hy mocht no ien kear graach tútsjeboardsje. Totdat hij Anna tegenkwam, voor haar gaf hij zijn vrije leven met liefde op.
Zij kwamen als boer en boerin op de boerderij. En vanaf het eerste begin klikte het met hun overburen, de familie Haanstra. De buurkinderen groeiden op terwijl 'Buurman en Buurvrouw' er helemaal bij hoorden en dat zou ook altijd zo blijven. Als kind zat Kest bij buurman op de trekker en scheurden ze vol gas het land in. Hij leerde de kleine jongen liedjes zingen, waarvan hij zei "Dit moast mar net oan mem fertelle!" Hy wie as in twadde heit, yn it bysdûder foar Kest en Marjan.
Bertus was altijd opgewekt en fleurig! "Hey hoi, hoe ist mei jim?”
En no... Leave buorman, sjogge sy werom op al dy moaie jierren mei mekoar, yn Ketlik
Geschreven in overleg met Kest en Marjan Haanstra door Ella van Halderen Mare - Sprekers bij uitvaarten (Foto: Lize Talsma)